بازار و انواع آن
بازار به یک مکان فیزیکى اطلاق می شد که خریداران و فروشندگان براى مبادله کالا و خدمات درآن دور هم جمع مى‌شدند. بازار نباید لزوماً وجود فیزیکی داشته باشد و فضای مشخصی را در بر گرفته باشد، در حقیقت بازار شامل تمام خریداران و فروشندگانى است که در حال دادوستد کالاها یا خدمات خاصى هستند.
در حقیقت بازار یک مکانیزم است این امکان را به خریداران و فروشندگان می دهد تا به معامله دارایی های خود بپردازند. این دارایی ممکن است فیزیکی (مانند املاک) یا مالی (مانند اوراق بهادار) باشد.
در مطلب پیش‌رو بازار در دو دسته کلی بازار پول و بازار سرمایه تعریف شده و در بازار سرمایه نیز به توضیح بازار اولیه و ثانویه پرداخته میشود.
انواع بازار
بازار ممکن است از نظر سررسید تعهدات مالی، نوع ساختار یا برحسب دارایی طبقه بندی شود. در یک نگاه کلی و از نقطه نظر نوع دارایی ها، بازارها به دو نوع بازار دارایی های فیزیکی (واقعی) و بازار دارایی های مالی تقسیم میشود:
بازار دارایی های فیزیکی
بازاری است که در آن خریداران و فروشندگان به معامله دارایی هایی که ماهیت واقعی و فیزیکی دارند (مانند اتومبیل، املاک و مستغلات، و وسایل منزل) مبادرت می ورزند.
بازار دارایی های مالی
به بازاری اطلاق می شود که در آن افراد اعم از حقیقی و حقوقی، می توانند در آن به معامله اوراق ضمانت مالی، کالا و دیگر دارایی های مثلی (عوض دار) با هزینه مبادلاتی پایین بپردازند. قیمت‌های این بازار تابع عرضه و تقاضا است. اوراق ضمانت شامل سهام، اوراق قرضه و برخی کالاها (شامل فلزات گرانبها یا محصولات کشاورزی) می‌شوند.
بازارهای مالی از نظر سررسید تعهدات مالی، به دو گروه عمده بازار پول و بازار سرمایه تقسیم می شود:
بازار پول (Money market)
ابزارهای بازار پول شامل اسناد خزانه (اوراق بهادار کوتاه مدت با سه ماه، شش ماه یا یکسال)، پذیرش بانکی (دستور پرداخت مبلغی معین در تاریخی مشخص)، گواهی سپرده (جوانترین و مهمترین)، اوراق تجاری (نوعی اوراق قرضه کوتاه مدت با سررسید ۲۷۰ روز یا کمتر)، قرادادهای بازخرید و دلار اروپایی است.
از مهمترین نهادهای این بازار می‌توان به بانک مرکزی، واسطه‌های مالی بانکی مانند بانک‌های تجاری و مؤسسات اعتباری غیربانکی، شرکت‌های تجاری، دولت و مؤسسات دولتی، صندوق‌های سرمایه گذاری، کارگزاری‌ها و معامله‌گران و در نهایت سرمایه‌گذاران اشاره نمود.
بازار پول، بازار ابزارهای مالی کوتاه‌مدت با سه ویژگی مهم زیر است:
بازار سرمایه (Capital market)
بازار سرمایه، به بازارهای مالی جهت خرید و فروش ابزارهای مالی نظیر اوراق قرضه یا اوراق بهادار، با سررسید بیشتر از یک سال و دارایی‌های بدون سررسید، اطلاق میشود. بازار سرمایه بزرگ‌تر از بازار پولی است و اهمیت بسزایی در جمع آوری و تامین منابع لازم جهت سرمایه‌گذاری واحدهای مختلف تولیدی دارد.
بازار سرمایه از نظر مرحله عرضه اوراق بهادار، خود به دو دسته بازار اولیه (بازار دست اول) و بازار ثانویه (بازار دست دوم) تقسیم میشود:
بازار اولیه
به‌عبارت‌دیگر بازاری که در آن اوراق بهادار شرکت‌ها برای اولین بار عرضه و فروخته میشود، بازار اولیه ( primary market ) نام دارد.در بازار اولیه، فروشنده اوراق همان شرکت عرضه کننده سهام است. در عرضه های عمومی اولیه (IPO) درصد مشخصی از سهام شرکت که برای اولین بار از طریق بورس اوراق بهادار پذیرفته شده به عموم مردم فروخته میشود که این فرایند از طریق بازار اولیه بورس انجام میشود.
در شرکت‌های سهامی عام قسمتی از سرمایه شرکت از طریق فروش سهام به مردم تامین میشود که بدین منظور شرکت اقدام به پذیره نویسی توسط نماینده شرکت، که می‌تواند یک بانک یا یک موسسه مجاز باشد می‌کند. این پذیره نویسی یا عرضه سهام در بازار اولیه انجام میشود.
بازار ثانویه
ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ بوﺭﺱ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻬﺎﺩ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻬﺎﻡ ﻣﻨﺘﺸﺮﺷﺪﻩ ﻭﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻣﻮﺭﺩ ﺧﺮﻳﺪ ﻭﻓﺮﻭﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ.
اوراق بهاداری که در بازار اولیه توسط ناشر اوراق فروخته میشود دیگر قابلیت معامله مجدد را ندارد بنابراین برای اینکه شرایط فروش مجدد آن اوراق برای سرمایه گذاران فراهم شود پس از عرضه اولیه به بازار ثانویه ( secondary market ) منتقل خواهد شد.
بنابراین بازار ثانویه به منظور امکان خرید و فروش مجدد اوراق بهاداری که در بازار اولیه فروخته شده تشکیل شده است و این امکان را فراهم می‌سازد که خریداران اوراق بهادار هر زمانی که تمایل به فروش اوراق خود داشته باشند بتوانند به راحتی به شخص دیگری بفروشند.
با اتمام عرضه اولیه یک سهم در بازار اولیه، برای ادامه معاملات آن سهم بازار دیگری وجود خواهد داشت به نام بازار ثانویه؛ بنابراین بازار دست دوم (ثانویه) به منظور ایجاد امکان دادو ستد اوراق منتشره در بازار اولیه و افزایش قابلیت نقدشوندگی آن، تشکیل شده است.
در این بازار است که طرفین معامله این امکان را پیدا میکنند که علاوه بر تجدید نظر در اوراق خریداری شده، با خرید و فروش دوباره یا چندباره، تعداد آن را افزایش و یا کاهش دهند و یا اوراق دیگری در سهم دیگری تهیه نمایند. دفعات انجام معامه در ساختار و وظایف بازارهای مالی بازار ثانویه محدودیتی ندارد، این ویژگی بازار ثانویه است که موجب میشود تا نقدشوندگی ابزارهای مالی با جابجا شدن مالکیت آنها، قدرت بیشتری پیدا کند.
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻛﻨﻨﺪﻩ , ﺳﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭ ﻣﻲ ﻓﺮﻭﺷﺪ.
بازار ثانویه بر اساس اینکه چه نوع سهمی در چه محلی مبادله میشود، به چهار بازار تقسیم می‌گردد:
- بازار اول: مربوط به معاملات سهام شرکت‌های بورسی که در بورس انجام میشود.
- بازار دوم: مربوط به معاملات سهام شرکت‌های غیر بورسی که در فرابورس انجام میشود.
- بازار سوم: مربوط به معاملات سهام شرکت‌های بورسی که در فرابورس انجام میشود.
- بازار چهارم: بازاری بدون کارگزار و معامله‌گر و مربوط به معاملات خصوصی است که توسط شبکه‌های الکترونیکی و بین سرمایه‌گذاران نهادی و عادی صورت می‌گیرد. نهادها به منظور پرهیز از پرداخت هزینه‌های مربوط به کارگزاری، عموماً معاملات عمده و بلوک خود را در بازار چهارم انجام می‌دهند.
بازار مالی بر اساس نوع دارایی
بازارهای مالی به لحاظ نوع دارایی به سه بخش تقسیم می شود:
ساختار و وظایف بازارهای مالی
یک ساختار سازمانی، سلسله مراتبی استاندارد از عملکردها است. این ساختار است که تعیین می‌کند که شما چگونه می‌توانید گروه‌ها را تقسیم، هماهنگ و هدایت کنید. همچنین این ساختار است که برای دستیابی به هدف و دیدگاه سازمانی، سمت‌ها را تعیین می‌کند و وظایف را شرح می‌دهد.
ساختار سازمانی مشخص می‌کند که مشاغل و وظایف در یک سازمان چطور دسته‌بندی، تقسیم‌بندی و هماهنگ می‌شوند. نوع ساختار سازمانی به نوع سازمان و رویکرد آن در عملیات‌های اجرایی بستگی دارد. بیشتر ساختارهای سازمانی به شیوه‌های کلاسیک طراحی می‌شوند.
ساختار سازمانی از دید دكتر رضائیان عبارت از سیستم روابطی است كه بطور غیر رسمی شكل گرفته و بطور رسمی تقویت شده و حاكم بر فعالیت‌های افرادی است كه برای كسب اهداف مشترك به هم وابسته‌اند. دوبرین،ساختار سازمانی را چارچوب روابط وظائف و اختیارات میان واحدهای مختلف سازمان تعریف كردهاست. همچنین بیرد و همكارانش ساختار سازمانی را بدین ترتیب تعریف كردهاند: مجموعه روابط مشخص میان واحدها،بخشها و مدیران در یك سازمان، شامل مسئولیت‌های مشخص هر یك از واحدها و بخشها. سرانجام رابینز ساختار را به عنوان یكی از اجزاء سازمان كه از عنصر پیچیدگی، رسمیت و تمركز تشكیل شدهاست می‌داند.
ساختار سازمان سه نقش یا وظیفه اصلی بر عهده دارد. نخست، مهمترین وظیفه ساختار این است كه باید به وسیله آن هدف‌های سازمان تامین گردد. دوم، ساختار بدین سبب طرح‌ریزی می‌گردد كه قدرت افراد مختلف در سازمان مشخص و رویه‌ها مقرر گردد. مقصود از ساختار این است كه به افراد تفهیم شود كه باید مقررات سازمان را رعایت كنند. سوم، ساختار حوزه یا محدوده اعمال قدرت را تعیین می‌كند، و تصمیمات باید در این محدوده قدرت اتخاذ گردد و همچنین در ساختار، كار‌ها و فعالیت‌های سازمانی به اجرا در می‌آید. ساختار صحنه عملیات سازمان می‌باشد.
هنگام انتخاب یک ساختار سازمانی، به ویژگی‌ها باید توجه کرد؛ چرا که ویژگی ساختارها در مدیریت پروژه اهمیت دارد. نکات کلیدی برای در رسیدن به یک ساختار سازمانی استاندارد عبارتند از:
۱. متمرکز شدن
متمرکز شدن به معنای آن است که مدیریت ارشد یا مدیرعامل، تمام تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها را انجام می‌دهد. این ساختار روی قدرت بالایی زنجیره متمرکز است؛ به این معنی که قدرت از بالای زنجیره به بخش‌هایی پایینی توزیع میشود.
۲. محدوده کنترل
محدوده کنترل به تعداد افرادی گفته میشود که به مدیر بخش گزارش ارائه میکنند. بنابراین اگر ۳ نفر به شما به عنوان یک مدیر گزارش ارائه دهند، پس محدوده کنترل شما ۳ خواهد بود.
۳. تقسیم کار
یک مدیر می‌تواند پروژه‌ای بزرگ را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کند. این تقسیم کار به افراد اجازه می‌دهد تا یک کار مشخص را در مدت زمان کوتاه‌تری انجام دهند.
۴. دپارتمان سازی
در این فرایند، یک سازمان به گروه‌ها یا دپارتمان‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شوند. این بدان معناست که بر اساس وظایف یا شغل، افراد گروه‌بندی می‌گردند.
۵. زنجیره فرمان
زنجیره فرمان ارتباط مستقیمی با سلسله مراتب گزارش‌دهی در سازمان دارد. این روش اطمینان حاصل می‌کند که هر مدیری نسبت به وظایف مشخص خود مسئول باشد.
۶. تنظیم و تصویب
این مدیرعامل است که فرایندها و وظایفی که به جریان کار کمک می‌کند را تنظیم و نهایی می‌کند، سپس آنها را به صورت مستقیم به کارمندان، تیم‌ها یا کل سازمان ارجاع می‌دهد.
ساختار سازمانی بیان می‌كند كه چگونه در مجموع كار سازمان بین واحدهای فرعی سازمان تقسیم شده و این واحدهای فرعی چگونه برای انجام وظائف هماهنگ می‌شوند. بر اساس نگرش اقتضائی كه در شكل نشان داده شدهاست ساختار سازمان باید حداقل با پنج عامل؛ محیط، اندازه سازمان، تكنولوژی، استراتژی سازمان و فعالیت‌های جهانی هماهنگ باشد. اثربخشی سازمان به میزان پاسخگویی ساختار سازمان به این اقتضائات بستگی دارد.
شرح وظایف فرمانداری ها
با استناد به مواد ۱و۲۴مصوبه هشتادمین جلسه شورای عالی اداری به شماره ۶۰۲/۱۲ مورخ ۳۰/۷/۱۳۷۷ فرمانداران در قلمرو ماموریت خویش بعنوان نماینده عالی دولت مسئولیت اجرای سیاستهای عمومی کشور در ارتباط با دستگاههای اجرایی ، نهادهای انقلاب اسلامی ، نیروی انتظامی ، شوراهای اسلامی شهر ، شهرداریها، موسسات و شرکت های دولتی و موسسات عمومی غیردولتی و سایر دستگاههایی که به نحوی از بودجه عمومی دولت استفاده میکنند را عهده دار خواهند بود.
۱-اعمال سیاستهای عمومی دولت در ارتباط با وظایف دستگاههای اجرایی ، موسسات و … که به نحوی از بودجه عمومی دولت استفاده می نمایند.
۲-تامین ساختار و وظایف بازارهای مالی و حفظ امنیت داخلی و استقرار نظم و آرامش و ایجاد هماهنگی و تعامل با دستگاههای انتظامی ،اطلاعاتی و نظامی و قضایی و سایر دستگاههای ذیربط.
۳-افزایش منزلت و ارتقاء حقوق شهروندی و تکریم ارباب رجوع در دستگاه های اجرایی.
۴-هدایت راهبری و برگزاری جلسات شورای تامین شهرستان و نظارت برحسن اجرای مصوبات آن.
۵-تمشیت امور نیروی انتظامی در شهرستان براساس تکالیف مورد اشاره در قانون.
۶-فراهم نمودن موجبات تشکیل و تقویت شوراهای اسلامی به منظور جلب مشارکت همه جانبه مردم شهرستان درمورد مشارکت پذیر و ساماندهی مطلوب آنها در چارچوب قوانین و مقررات مربوطه.
۷-ایجاد هماهنگی و همکاری با دستگاه های مسئول در امور مبارزه با مواد مخدر، روانگردانها، قاچاق انسان ، اسلحه و مهمات ، کالا ئ ارز و … در سطح شهرستان با جلب مشارکت شهروندان در چارچوب قوانین و مقررات .
۸-مراقبت برحفظ و ارتقاء امنیت پایدار مناطق مرزی و پیگیری امور معیشتی مرز نشینان با همکاری دستگاه های ذیربط.
۹-همکاری و تعامل با فرماندهی مرزبانی ناجا و سایر دستگاه های ذیربط در خصوص پایش مستمر مرزها و مقابله با برزوز مشکلات مرزی .
۱۰-نظارت برحسن اجرای قوانین و مقررات راهنمای و رانندگی ، گذرنامه و وظیفه عمومی در چارچوب قوانین و مقررات.
۱۱-نظارت بر حسن اجرای قوانین و مقررات مربوط به تردد ،اقامت،تابعبت،استملاک و سایر امور مربوط به اتباع خارجی ، پناهندگان ،مهاجریت و آوارگان.
۱۲-برنامه ریزی به منظور کاهش آسیب پذیری و تعیین اولویت های سیایتهای امینت شهرستان با تاکید بر اصول پدافند غیر عامل.
۱۳-تلاش در جهت تحقق و توسعه آزادی های مدنی و سیاسی و آزادی های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی در چارچوب قوانین و مقررات و اصول قانون اساسی.
۱۴-برگزاری انتخابات و همه پرسی در سطح شهرستان در چارچوب قوانین و مقررات.
۱۵-تجزیه و تحلیل رویدادهای سیاسی بطور مستمر و بررسی اوضاع عمومی و ارزیابی آنها در تهیه گزارش های مورد نیاز برای مراجع ذیربط.
۱۶-بررسی ، مطالعه و امکان سنجی در ارتباط با تقسیمات کشوری در حوزه شهرستان براساس قوانین و مقررات.
۱۷-ایجاد زمینه های لازم برای تشکیل و توسعه انجمن ها، احزاب ، مجامع و سایر تشکل های غیردولتی با هماهنگی دستگاههای اجرایی در چارچوب قوانین و مقررات.
۱۸-همکاری با دستگاههای اجرای به منظور تقویت ، تحکیم و تعالی نهاد خانواده و جایگاه و منزلت زنان و هویت بخشی به جوانان به منظور رفع مشکلات مرتبط با مسایل شغلی ،ازدواج ، مسکن و …
۱۹-نظارت بر تحقق برنامه ها و امور مربوط به ثبت احوال در دراستای قوانین و مقررات.
۲۰-همکاری و هماهنگی با دستگاههای ذیربط جهت بزرگداشت و تجلیل از مقام شهدا ، ایثارگران،عالمان،مشاهیر،نخبگان و ….
۲۱-هماهنگی با دستگاههای اجرایی به منظور کاهش آسیب های اجتماعی.
۲۲-برنامه ریزی به منظور انجام مراسم تشریفات و پذیرایی و بدرقه مقامات عالیرتبه نظام و مهمانان خارجی .
۲۳-همکاری با دستگاههای اجرایی به منظور گسترش سطح بهداشت عمومی ،آسایش عمومی ، تامین امنیت غذایی ، آموزش و پرورش ، ورزش های همگانی و …
۲۴-شناسایی استعدادهای منطقه ای و تعیین نیازمندیهای عمرانی شهرستان و لحاظ نمودن آن در برنامه ها و بودجه های عمرانی با توجه به اولویت های توسعه منطقه ای در چارچوب سیاستها و راهبردهای ملی و ارائه گزارش به مراجع ذیصلاح.
۲۵-انجام هماهنگی هیای لازم با دستگاه های اجرایی و نهادهای مستقر در حوزه شهرستان که در زمینه عمرانی مسئولیت دارند و تلفیق امکانات موجود آنها در جهت پیشبرد برنامه های عمرانی ، افزایش کارایی و قابلیت های دستگاههای مزبور و پیگیری درخواست های مذکور عمرانی حسب مورد.
۲۶-نظارت و اعمال هماهنگی در جهت توسعه امور عمرانی شهرها و روستاها ، طرح ها و پروژها ، هدایت و پشتیبانی فنی – اجرایی.
۲۷-مدیریت و اعمال هماهنگی های لازم به منظور پیش بینی ، پیشگیری ، کنترل و کاهش خطرپذیری حوادث غیرمترقبه و بلایای طبیعی و تمهیدات مقتضی در جهت تسریع در کمک رسانی به آسیب دیدگان و بازسازی مناطق خسارت دیده با همکاری سایر دستگاه ها در چارچوب قوانین و مقررات .
۲۸-بررسی و نظارت براعتبارات عمرانی شهرداریها و دهیاری ها و ارایه راهکار بهبود و پیشرفت پروژه ها.
۲۹-همکاری در تهیه و تنظیم اسناد توسعه شهرستان شامل اهداف ۰ سیاست ها- خط مشی ها و برنامه در راستای تحقق اهداف آمایش سرزمین
۳۰-برنامه ریزی در جهت جذب سرمایه گزاری بخش غیردولتی و حمایت از واگذاری تسهیلات برای ایجاد انگیزه به منظور سرمایه گزاری در شهرستان.
۳۱-تعامل و ارائه پیشنهاد در خصوص توزیع و تخصیص اعتبارات ساختار و وظایف بازارهای مالی هزینه ای و تملک دارای های سرمایه ای
۳۲-نظارت بر نحوه فعالیت بانک ها و موسسات مالی و اعتباری و بیمه های دولتی
۳۳-ایجاد هماهنگی بین دستگاه های اجرایی به منظور افزایش همکاری و رفع اختلافات قیمابین
۳۴-انجام امور اداری و جلسات کمیته برنامه ریزی و توسعه شهرستان ،شوراها،کمیسیون ها و سایر کمیته هایی که موجب قانون مسئولیت آنها به عهده فرماندار است.
۳۵-پایش برنامه ها و فعالیت های اقتصادی شهرستان در بخش های مختلف براساس قوانین و مقررات .
۳۶-نظارت برانجام مطالعات اقتصادی در راستای شناسایی ظرفیت ها و توانمندیهای شهرستان در امر سرمایه گزاری ، اشتغال و تولید و توسعه متوازن.
۳۷-همکاری ، ایجاد هماهنگی و فراهم نمودن زمینه های لازم در جهت کسب منابع درآمد و توسعه شهرستان از طرق کارآفرینی ، جذب گردشگر و .. براساس قوانین و مقررات و انعکاس موانع به مقامات مسئول.
۳۸- تعامل با دستگاهای ذیربط در خصوص چگونگی و نحوه تئزیع ارزاق عمومی و کالاهای اساسی و تنظیم بازار.
۳۹-انجام اقدامات لازم در خصوص تاسیس بازارچه های مرزی واقع در شهرستانهای مرزی و نظارت برآنها
۴۰-بررسی عنلکرد دستگاه ها، سازمان ها و نهادهای متولی امور روستایی در سطح شهرستان به منظور تحقق توسعه پایدار روستایی در چارچوب قوانین و مقررات.
۴۱-تعامل با دستگاه های مربوطه در تهیه و تدوین طرح های توسعه محور اقتصادی براساس استعدادهای مناطق به منظور رشد و گسترش سرمایه گذاری علی الخصوص در زمینه صنایع کوچک و تبدلی و امور مربوط به بخش کشاورزی و ارایه پیشنهاد به سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان
۴۲-همکاری و هماهنگی در پیگیری وضعیت تولید و اشتغال واحدهای تولید و اقتصادی دارای وضعیت بحرانی و انعکاس آن به دستگاه های ذیربط
۴۳-همکاری با دستگاه های اجرایی در خصوص پیگیری مشکلات بخش صنعت و معدن شهرستان و ارایه پیشنهادات در راستای رفع مشکلات
۴۴-فراهم نمودن زمینه های همکاری با شهرستان های همجوار در موضاعات مشترک در چارچوب سیاستها و خط مشی کلی نظام
پایگاه اطلاع رسانی سازمان اقتصادی کوثر
سازمان اقتصادی کوثر با سابقه حدود چهار دهه فعالیت در حوزه اقتصادی، سعی دارد با فعالیت در چارچوب سیاستهای کلی نظام و در نظر گرفتن منافع کلیه ذینفعان و محوریت مبانی حاکم بر فعالیت سازمان از جمله رهنمودها، تدابیر و فرامین مقام معظم رهبری (مدظله العالی)، ضمن تحقق اهداف اقتصادی و ایفای نقش موثر در اقتصاد ملی، مسئولیت‌های اجتماعی و وظایف خود را در خدمت رسانی به جامعه ایفا نماید و بر همین اساس برنامه راهبردی خود را تدوین و پیاده سازی نموده است.
در رویکرد جدید اقدامات زیر ساختی در راستای شفاف سازی فعالیت ها، ارتقای سطح نظارت و ارزیابی عملکرد و بهینه سازی ساختار سرمایه انسانی صورت گرفته است و در بخش اقتصادی ضمن تداوم و ارتقای فعالیت‌های موثر در حوزه‌های کسب و کار محوری (کشاورزی، معدن، خدمات مالی و سرمایه‌گذاری)، توسعه و تکمیل زنجیره‌های ارزش افزا با رویکرد سرمایه‌گذاری در حلقه‌های استراتژیک و مشارکت حداکثری در تکمیل زنجیره، ورود به فعالیت‌های جدید در راستای تامین امنیت غذایی، بهینه سازی پرتفوی سرمایه‌گذاری سازمان با خروج از صنایع زیان‌ده وکم بازده و فعالیت‌های غیر راهبردی، اصلاح ساختار مالی و مدیرتی شرکت ها، ایفای نقش موثر در تولید اقلام اساسی و راهبردی و برنامه‌ریزی برای ورود شرکت ها به بازار سرمایه در دستور کار قرار گرفته و در مرحله پیاده سازی است.
در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی راهبرد توسعه سرمایه‌گذاری ها در مناطق محروم با رویکرد اشتغال زایی، حمایت از کسب و کارهای کوچک مقیاس بازار محور و بستر سازی جهت کارآفرینی جامعه هدف ایثارگری و همچنین حمایت از طرح‌های نوآورانه و نوپا در حوزه کسب و کارهای محوری سازمان از جمله اولویت‌های این بخش بوده است.
اعضاء هیئت مدیره سازمان اقتصادی کوثر:
ـ ناصر فخاری، مدیرعامل و نائب رئیس هیأت مدیره
ـ فرشاد حیدری، عضو هیئت مدیره
ـ مهدی آل ابراهیم، عضو هیأت مدیره
ـ مجتبی مدرس زاده، عضو هیأت مدیره
ـ داریوش اسماعیلی، عضو هیأت مدیره
حوزه های کسب و کار این سازمان عبارت اند از:
- گروه کشاورزی
- گروه معادن
- گروه صنایع
- گروه خدمات مالی و سرمایه گذاری
- گروه برق و انرژی
- گروه عمران و ساختمان
تفاوت بازار اولیه و ثانویه در بورس چیست؟
همراهان عزیز بورس فردا همانطور که میدانید بازار سرمایه به دو دسته بازار اولیه و بازار ثانویه تقسیم میشود. حالا سوال اصلی اینجاست که تفاوت بازار اولیه و ثانویه در بورس چیست؟ در گام های نخست ورود به بازار بورس حتما باید به عنوان فردی که قصد سرمایه گذاری در بورس را دارد این دو بازار را شناخته و تفاوت بین این بازار اولیه و ثانویه را بدانید. ما در این مقاله قصد داریم به معرفی این دو بازار و تفاوت آن ها در بورس بپرازیم، همراه ما باشید.
بازار اولیه در بورس چیست و چه کاربردهایی دارد؟
بازار اولیه یا «primary market» محلی است که شرکت‌ها برای اولین بار سهام ، اوراق قرضه و یا دارایی جدیدشان را برای عموم و سرمایه گذاران به قیمت اسمی به فروش ساختار و وظایف بازارهای مالی می‌گذارند. در بازار اولیه، شرکت ها که اوراق بهادار خود را به عرضه گذاشته اند و می فروشند سرمایه مورد نیاز خود را به طور مستقیم از طریق همین فروش سهام به مردم تامین و فراهم می کنند که این امر در قالب پذیره نویسی صورت می گیرد.
پذیره‌نویسی از طریق بانکی که نماینده شرکت است یا سایر مؤسسات مجاز صورت می گیرد. در بازار اولیه فروشنده اوراق، همیشه خود شرکتی است که سهامش در حال عرضه است و سرمایه گذاران معمولا در بازار اولیه بورس، برای خرید اوراق بهادار مبلغ کم‌تری به نسبت بازار ثانویه پرداخت میکنند. هر معامله پس از این شامل بازار ثانویه می شود. نماد بازار اولیه در ایران، بانک و نماد بازار ثانویه، بورس است. به طور مثال عرضه عمومی اولیه (IPO)، نمونه‌ای از یک بازار اولیه است که اوراق بهادار شرکت برای اولین بار به عموم و بدون سابقه قیمت گذاری قبلی عرضه میشود. تعریف ساده عرضه اولیه به این صورت است که، به روز اول عرضه سهام شرکتی که برای اولین بار وارد بورس شده است اصطلاحاً «عرضه اولیه» گفته میشود. گاها شرکت ها برای انتشار اوراق بهادار خود به سراغ «موسسات تامین سرمایه» می‌روند. موسسات تامین سرمایه در طراحی و فروش اوراق بهادار در بازارهای اولیه و ثانویه متخصص هستند ودر واقع، به عنوان واسطه‌ای میان منتشرکنندگان و سرمایه گذاران قرار می‌گیرند و کمک می کنند
بازار اولیه چه وظایفی را بر عهده دارد؟
- سازماندهی انتشارات جدید اوراق بهادار (یکی از مهمترین عناصر سازماندهی انتشارات جدید اوراق بهادار، این است که دانش کافی در خصوص ساختار مالی دارند که شامل الزامات و در دسترس بودن حقوق صاحبان سهام، نسبت بدهی به سهام اوراق کوتاه‌مدت و نسبت نقدینگی است که همه‌ی این موارد باید در خصوص انتشارات جدید اوراق بهادار به دقت مورد بررسی قرار بگیرند).
- تضمین اوراق بهادار (خرید مقدار مشخصی از سهام منتشر شده جدید با یک قیمت ثابت تضمین شود).
- توزیع اوراق بهادار جدید ( توزیع اوراق بهادار جدید، در واقع کار تخصصی است که توسط کارگزاران و معامله‌کنندگان اوراق بهادار انجام می شود و آنها ارتباطی مستقیم و منظم را با سرمایه گذاران برقرار خواهند کرد).
بازار اولیه بورس چه مزایا و معایبی دارد؟
مزایای بازار اولیه شامل موارد زیر است:
- انتشار اوراق بهادار مستقیما توسط شرکت صادرکننده صورت می‌گیرد
- رشد سرمایه شرکت را آسوده می‌کند
- به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا پس انداز خود را سرمایه گذاری کنند
- می‌توان برای اهداف تجاری سرمایه به دست آورد
- دولت از طریق فروش اوراق خود در این بازار، قادر خواهد بود تا سرمایه موردنیازش را جمع‌آوری کند
- نقدینگی بیش‌ازحد در چرخه‌ی اقتصاد کنترل میشود
- به سرمایه گذاری مستقیم خارجی کمک می‌کند
معایب بازار اولیه بورس شامل موارد زیر است:
- پروژه‌های تحقیقاتی اولیه می‌توانند بسیار هزینه‌بر باشند
- تحقیقات اولیه یک فرایند وقت‌گیر و نیازمند بررسی‌های عمیق هستند
ساختار بازار ثانویه به چه شکلی است؟
همانطور که در مطالب فوق ذکر شد دارایی‌هایی که ابتدا در بازار اولیه مورد معامله قرارگرفته است (پذیره‌نویسی)، برای معامله‌های بعدی و مجدد، احتیاج به بازار ثانویه یا (secondary market) دارد. به فرض مثال اگر شما سهمی را در مرحله پذیره نویسی خرید کرده باشید و اکنون تصمیم به فروش آن سهام به سرمایه گذاران دیگر را داشته باشید باید به بازار ثانویه مرجعه کنید پس تمام معاملات سهام در بازار بورس، جزء معاملات بازار ثانویه هستند.
در واقع بازار ثانویه، محلی است که سرمایه گذاران، اوراق بهادار را به جای شرکت صادر کننده از دیگر سرمایه گذاران خریداری میکنند. خوب است که بدانید حجم معاملاتی در بازار ثانویه از بازار اولیه بیشتر است و این خود می تواند یکی از همین تفاوت بین آن ها باشد. سرمایه گذاران در بازار ثانویه می‌توانند سهام خود را بخرند یا بفروشند، سود کسب کنند یا از ضرر بیشتر در آینده جلوگیری کند. بازارهای جهانی مثل بورس اوراق بهادار نیویورک NYSE و نزدک (NASDAQ) مثالی از بازارهای ثانویه هستند. از دلایلی که باید بازار ثانویه وجود داشته باشد این است که قابلیت نقد شوندگی و معامله مستمر اوراق را بوجود می‌آورد.
دلایل اهمیت بازار ثانویه
به دلیل بالا بودن نقدینگی در بازار ثانویه، ریسک آن کمتر است. بدین معنی که شما به عنوان یک سرمایه گذار می‌توانید سهام خود را با بیشترین سرعت ممکن در بازار بورس اوراق بهادار بفروشید و به این دلیل که به قیمت فعلی بازار به فروش می رسانید، ریسک بسیار کمتر خواهد بود. چنین بازاری صرف ریسک را از طریق نقدینگی‌اش کاهش می‌دهد؛ یعنی ارزش دارایی‌های مالی معامله شده افزایش می‌یابند. در نتیجه، بازار ثانویه برای سرمایه گذاران IPO بهترین استراتژی خروج است.
بازار ثانویه یک بازار قانونی است: به علت سازماندهی و قانونی بودن بازار ثانویه که در آن به سادگی خریداران و فروشندگان اقدام به خرید یا فروش سهام می کنند پس از این رو احتیاجی به نگرانی از بابت هرگونه کلاه برداری نیست.
نبود محدودیت در خرید و فروش: افراد در بازار ثانویه هیچگونه نگرانی از بابت به فروش نرسیدن سهام خود ندارند، پس با خیال آسوده در بازار اولیه سهام را خریداری کرده و نگران به فروش نرفتن آن نیستند.
لازمه وجود بازارهای خصوصی: بدون وجود بازار ثانویه، بازار خصوصی نیز وجود نخواهد داشت بدین معنی که برای شرکت های نوپا و استارتاپی همیشه عرضه عمومی به منظور تامین منابع مالی امکان پذیر نیست و بازار ثانویه شرایط را برای آن ها ساده تر کرده است، زیرا با وجود بازار ثانویه می‌توانند سهام خود را در فرابورس و از طریق شبکه معامله گران بفروشند. این در حالی است که همه چیز کاملا خصوصی باقی می‌ماند.
کمک به رشد اقتصادی: بازار ثانویه کمک شایسته ایی به اقتصاد سهامداران و در نتیجه به اقتصاد کلی می کند. از این رو که در بازار اولیه آزادی محدود است. اما در بازار ثانویه این‌گونه نیست و می‌توانید انتخاب کنید که در کدام سهام سرمایه گذاری و کدام سهام را رها کنید.
دیدگاه شما